Permission to work....

Beste mensen,

De hoogste tijd voor weer een teken van leven van onder de evenaar! Allereerst: de registratie van Naomi is eindelijk binnen!! Na maanden heen-en-weer bellen/emailen/faxen was het er ineens en de eerste werkweek is achter rug incl. zondagsdienst. Leuk, maar ook spannend, want zoals altijd voelt het in het begin alsof je 2 linker handen hebt. Niet alleen omdat je nog handig moet worden in de logistiek van een afdeling, maar ook omdat de arts-assistenten hier zoveel meer ervaring hebben met dingen als intuberen, lijnen inbrengen, drains etc. dat je je bijna een co-assistent voelt (terwijl je degene bent die juist bijna klaar is met de opleiding). Maar goed, die ervaring en zelfstandigheid gaat vast snel komen, want aan exposure ontbreekt het niet en de eerste ’24 –uurs dienst’ is al over 4 dagen….!

Het ziekenhuis blijft indrukwekkend waarbij inmiddels ook het eerste kind met schotwonden voorbij is gekomen. Daarnaast neemt het aantal kinderen met verdrinking toe (inderdaad, we gaan richting de zomer…). Ondanks veel schrijnende dingen, heerst er een opvallend prettige werksfeer, blijft men aardig en collegiaal en wordt van elke gelegenheid gebruik gemaakt om snel lekkere koffie te halen bij de winkels aan de overkant van het ziekenhuis.

Wat het jongenshuis Beth Uriel betreft begint Roy daar ook meer ‘kind aan huis’ te worden. Nadat van beide kanten de kat uit de boom is gekeken, merk je dat de jongens meer open worden en je in allerlei dingen wat kan betekenen. Zo heeft Roy 6 uur doorgebracht in een health clinic om ervoor te zorgen dat een jongen met een oogontsteking het juiste zalfje kreeg….blijkbaar moet je om 6 uur ’s ochtends al aanwezig zijn als de nummertjes worden uitgedeeld. Verder komt er (voor Afrikaanse begrippen) wat schot in het ontruimings- en veiligheidsplan voor het huis: de brandblussers en de rookmelders hangen er evenals de door Roy ontworpen vluchtroutes. Het blijft toch een uitdaging om een gebouw dat min of meer rijp is voor de sloop (brand-)veilig te maken.

Het braai-seizoen (lees: bbq-en) is echt van start gegaan en we hebben er dan ook al aardig wat gehad. Hartstikke gezellig en makkelijk, iedereen neemt z’n eigen vlees mee, samen heerlijk buiten zitten en daarna nagenoeg geen afwas. Het is maar goed dat we geen eigen tuin hebben, want anders was het elke avond raak. Het weer wordt steeds beter al zitten er dagen tussen met tropisch-achtige stortbuien. Dat schijnt typisch te zijn voor Kaapstad: 4-jaargetijden in 1 dag. Roy heeft dankzij zijn visavonturen Naomi al ingehaald qua huidskleur :-)

Vanuit Beth Uriel worden veel sociale activiteiten georganiseerd en zo waren wij op 22 november ook uitgenodigd voor het ‘Thanksgiving’ diner. Hiervoor moesten er 10 kalkoenen gebraden worden en wij hadden dan ook de eer om ons over eentje te ontfermen. Het is gelukt (na 4 uur)! Wat een gave avond! Familieleden van de jongens waren uitgenodigd alsook vrijwilligers en anderen die een rol spelen in het huis (bijv. de lokale groenteboer die overgebleven groente doneert). Er was letterlijk eten voor een weeshuis, maar niks wordt weggegooid en na afloop wordt wat over is uitgedeeld in de sloppenwijken. Aan het einde van de avond hebben we nog iemands moeder naar huis kunnen brengen en dan krijg je een indruk uit welke buurten sommige jongens komen.

Vanavond wordt een ‘after-school party’ georganiseerd voor degenen die klaar zijn met schoolexamens op de parkeerplaats achter het huis. Het schijnt een soort ‘street party’ te worden, we zijn benieuwd. Daarnaast is er elke vrijdag gratis surfen, we moeten nog een beetje over de haaien-angst heen, maar wie weet staan we binnenkort ook op een plank!

Tot snel weer! Liefs, Roy & Naomi.