Beter laat dan nooit....?!
Blijf op de hoogte en volg RoyenNaomi
10 November 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Beste mensen,
Wat is de tijd voorbij gevlogen! Inmiddels zijn wij al 2 maanden terug in Nederland en is het nog langer geleden dat wij van ons hebben laten horen via de blog (schaamrood op de kaken). Graag vertellen wij via deze weg nog over onze laatste maanden in Kaapstad.
Vlak voor we afscheid namen van Beth Uriel, is Roy nog met sommige vaders in het huis ‘op kamp geweest’. Zoals een hoop activiteiten met de jongens, was ook dit weer een indrukwekkende ervaring. Naar aanleiding van de film Courageous kwamen er diepgaande gesprekken op gang. Het doel van het kamp was om de (belangrijke) rol van een vader duidelijk te maken en aan te sturen op het nemen van verantwoordelijkheden op dit gebied. Een van de jongens had tot nu toe altijd ontkend om vader te zijn. Tijdens het weekend heeft hij aangegeven zijn verantwoordelijkheid als vader op te gaan pakken. Dat was toch wel een doorbraak!
Het afscheid van het jongenshuis was indrukwekkend, zelfs emotioneel. Zoals traditie in Beth Uriel moet degene die afscheid neemt op een stoel plaatsnemen waarna de jongens één voor één naar je toekomen om iets over je te vertellen of je te bedanken. Gelukkig waren de jongens dankbaar en werden er leuke anekdotes aangehaald. Onder andere het vissen met de jongens werd regelmatig aangehaald. Een van de grootste complimenten kwam van één van de jongens met wie Roy enkele openhartige gesprekken heeft gehad. Hij gaf aan dat hij dacht dat blanke mensen altijd een relaxed en luxe leventje hadden, maar door de gesprekken met Roy was hij van mening dat niet iedere blanke een ‘makkelijk leven’ heeft. Voor ons realiteit, maar voor deze jongen een totale openbaring.
Toen D. naar voren kwam kreeg Roy een brok in zijn keel. D. was ons erg dankbaar voor de tijd die we met elkaar hebben doorgebracht. De twee maanden dat we D. in huis hadden en de vele nachtjes die hij daarna nog is blijven slapen zullen wij nooit meer vergeten. Van een letterlijk doodzieke jongen die een hoop begeleiding nodig had naar een jongen met een eigen kamer die nagenoeg zelf zijn zaakjes regelt! D. woont inmiddels bij familie in huis. Roy heeft geholpen met de kamer verven, de vloer leggen en de inrichting. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, kunnen we vertellen dat D. de mooiste kamer van de buurt heeft..!
Wat betreft Naomi’s onderzoek is er in de laatste maanden meer schot in de zaak gekomen. Uiteindelijk bijna het beoogde aantal patiënten kunnen includeren ondanks de vertraging van 2 maanden. In ieder geval genoeg studie gegevens om de eerste analyse te kunnen doen voor vervolgonderzoek. En tussen de bedrijven door was er ook de mogelijkheid om wat klinisch werk kunnen doen. Lees: meehelpen met reanimaties in de nachtelijke uren als je naast een patiënt studiegegevens aan het verzamelen bent en 3 bedden verderop een patiënt instort. En daar waren er nogal wat van……
Omdat de toestroom van studiepatienten toenam in de laatste weken, zijn wij verder niet op vakantie geweest of lang buiten Kaapstad. Toch was het een bonus om in aansluiting op het jongenskamp nog met elkaar en 2 andere gezinnen, 2 dagen in dat prachtige huis dichtbij het strand door te brengen. Vooral veel ontspannen en heel veel gegeten voordat we de week daarna weer richting Nederland gingen. Dat laatste ging, ondanks een vertraging van 9 uur, goed en gelukkig heeft onze 1.5 m hoge kralengiraffe de oversteek ook gehaald.
Al met al, was het weer een heel bijzondere ervaring waarbij wij in de toekomst voor langere tijd hopen terug te keren om zo verder een onderdeel van Beth Uriel en het kinderziekenhuis uit te mogen maken. Wij zijn Beth Uriel erg dankbaar dat wij deel van hun familie mogen uitmaken. Wij hebben wat kunnen betekenen voor Beth Uriel, maar Beth Uriel heeft heel veel betekend voor ons!
Kortom, wordt vervolgd… :-)
Roy & Naomi.
Wat is de tijd voorbij gevlogen! Inmiddels zijn wij al 2 maanden terug in Nederland en is het nog langer geleden dat wij van ons hebben laten horen via de blog (schaamrood op de kaken). Graag vertellen wij via deze weg nog over onze laatste maanden in Kaapstad.
Vlak voor we afscheid namen van Beth Uriel, is Roy nog met sommige vaders in het huis ‘op kamp geweest’. Zoals een hoop activiteiten met de jongens, was ook dit weer een indrukwekkende ervaring. Naar aanleiding van de film Courageous kwamen er diepgaande gesprekken op gang. Het doel van het kamp was om de (belangrijke) rol van een vader duidelijk te maken en aan te sturen op het nemen van verantwoordelijkheden op dit gebied. Een van de jongens had tot nu toe altijd ontkend om vader te zijn. Tijdens het weekend heeft hij aangegeven zijn verantwoordelijkheid als vader op te gaan pakken. Dat was toch wel een doorbraak!
Het afscheid van het jongenshuis was indrukwekkend, zelfs emotioneel. Zoals traditie in Beth Uriel moet degene die afscheid neemt op een stoel plaatsnemen waarna de jongens één voor één naar je toekomen om iets over je te vertellen of je te bedanken. Gelukkig waren de jongens dankbaar en werden er leuke anekdotes aangehaald. Onder andere het vissen met de jongens werd regelmatig aangehaald. Een van de grootste complimenten kwam van één van de jongens met wie Roy enkele openhartige gesprekken heeft gehad. Hij gaf aan dat hij dacht dat blanke mensen altijd een relaxed en luxe leventje hadden, maar door de gesprekken met Roy was hij van mening dat niet iedere blanke een ‘makkelijk leven’ heeft. Voor ons realiteit, maar voor deze jongen een totale openbaring.
Toen D. naar voren kwam kreeg Roy een brok in zijn keel. D. was ons erg dankbaar voor de tijd die we met elkaar hebben doorgebracht. De twee maanden dat we D. in huis hadden en de vele nachtjes die hij daarna nog is blijven slapen zullen wij nooit meer vergeten. Van een letterlijk doodzieke jongen die een hoop begeleiding nodig had naar een jongen met een eigen kamer die nagenoeg zelf zijn zaakjes regelt! D. woont inmiddels bij familie in huis. Roy heeft geholpen met de kamer verven, de vloer leggen en de inrichting. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, kunnen we vertellen dat D. de mooiste kamer van de buurt heeft..!
Wat betreft Naomi’s onderzoek is er in de laatste maanden meer schot in de zaak gekomen. Uiteindelijk bijna het beoogde aantal patiënten kunnen includeren ondanks de vertraging van 2 maanden. In ieder geval genoeg studie gegevens om de eerste analyse te kunnen doen voor vervolgonderzoek. En tussen de bedrijven door was er ook de mogelijkheid om wat klinisch werk kunnen doen. Lees: meehelpen met reanimaties in de nachtelijke uren als je naast een patiënt studiegegevens aan het verzamelen bent en 3 bedden verderop een patiënt instort. En daar waren er nogal wat van……
Omdat de toestroom van studiepatienten toenam in de laatste weken, zijn wij verder niet op vakantie geweest of lang buiten Kaapstad. Toch was het een bonus om in aansluiting op het jongenskamp nog met elkaar en 2 andere gezinnen, 2 dagen in dat prachtige huis dichtbij het strand door te brengen. Vooral veel ontspannen en heel veel gegeten voordat we de week daarna weer richting Nederland gingen. Dat laatste ging, ondanks een vertraging van 9 uur, goed en gelukkig heeft onze 1.5 m hoge kralengiraffe de oversteek ook gehaald.
Al met al, was het weer een heel bijzondere ervaring waarbij wij in de toekomst voor langere tijd hopen terug te keren om zo verder een onderdeel van Beth Uriel en het kinderziekenhuis uit te mogen maken. Wij zijn Beth Uriel erg dankbaar dat wij deel van hun familie mogen uitmaken. Wij hebben wat kunnen betekenen voor Beth Uriel, maar Beth Uriel heeft heel veel betekend voor ons!
Kortom, wordt vervolgd… :-)
Roy & Naomi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
